امام مهدی (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) امام زنده، حاضر و ناظر و منتظر امر الهی است که خداوند وعده داده تا بوسیله او نهایت سعادت و شادکامی را برای همه بشریّت به ارمغان آورد. پس از استقرار حکومت این امام هُمام، بیشترین معرفت، عبادت، عشق، مهربانی، برکت و لذت از زندگی دنیا و آخرت برای بشریّت فرآهم می­شود، آن­ گونه که هرگز نبوده است. آری مهدی موعود، عصاره همه انبیاست و تقدیر الهی بر این قرار یافته که بدست این کوکب دری، همه اهداف انبیاء به بهترین صورت ممکن در زمین محقق شود. او زمین را نه فقط از عدل بلکه از عشق می­آکند.ما شیعیان و همه مستضعفان عالم و بلکه همه بشریت آگاهانه یا ناگاهانه منتظر و مضطر  این منجی بزرگ و این موعود عظیم هستیم.

انتظارقاعد و انتظار قائم چیست؟

ما همه خود را منتظر امام  زمان علیه السلام می­دانیم. اما آیا تاکنون با خود فکر کرده­ایم که منتظر امام زمان بودن چه معنا و لوازمی دارد؟ گاهی منتظر امام زمان بودن ما حتی از ساده ترین کارهای روزمره­مان نیز کم تاثیرتر و بی اهمیت­تر است! گاهی به اهمیت آن علم داریم و می­گوییم منتظر امام زمان هستیم اما به گمان اینکه آن امام فعلا در پرده غیبت هستند و اراده الهی به این تعلّق گرفته که امام غایب باشند، ما باید در زمان غیبت سرمان گرم کار خودمان باشد تا هر وقت خدا صلاح دانست خودش ولیّش را بفرستد و جهان را پر از عدل و داد کند!

همه­ی این قسم منتظر بودن­ها، همان "انتظار قاعد و نشسته و من درآوردی" است. گویی این منتظران در جایی ثبت نام کرده اند "که منتظر امام خود هستند" ودیگر هیچ کاری با آن ندارند و دلشان به همین معنا خوش است!! براستی چه کسی در شؤون­ دنیایی­اش چنین عمل می­کند که در طلب مالی یا جاهی کوششی در حد "هیچ" اقدام کند؟!

حقیقت انتظار امّا از نظر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام این نیست. امام زمان کسی است که همه امامان و اولیای الهی، همه شیعیان را به انتظار و رفع و دفع موانع ظهور این امام همام و منجی بشریت دعوت کرده­اند. به این معنا که همه شؤون زندگی انسان در جهت معرفت و درک وجود نازینین امام باشد و تلاش مجدانه شیعیان در جهت تحصیل ظهور باشد.(این یعنی قیام مجدانه به این امر)آری ظهور امری اکتسابی و تحصیلی است و ما با نوع عملکردمان، با دعا و فهم اضطرارمان به وجود عدالت گستر امام مهدی و آمادگی برای اینکه همراه عیسای نبی و خضر پیامبر و همه کسانی که با ظهور او قیام و رجعت می­کنندباشیم،باید امر ظهور را تحصیل کنیم. ظهوری که در کار عدالت گستری و ساختن مدینه فاضله­ای که فقط و فقط در زیر شعاع هدایت امام قائم ممکن می­شود، باشیم. انتظار قائم یعنی بدانیم که ظهور امام زمان اگر چه در مشیت الهی می­گذرد، اما مانند کسب توفیق و رزق و امر قضا و قدر الهی، شناور و منعطف و وابسته به عملکر ماست و با دعا و اصلاح نفس و ایجاد سنخیت ظاهری و باطنی با سیره­ی اهل بیت و شناخت امام که ضامن نجات از مرگ جاهلیّت است و اجتماع قلوب بر امر امام و  امتی یک دل و یک زبان در رکاب ولی فقیه که نایب عام آن امام مهربان و دلسوز است از سویدای دل بخواهیم که آن منجی بشریت ظهور کند.نه با زبان بلکه با تمام وجود. نه فرد فرد و از هم گسسته، بلکه با قلب­هایی آکنده از عشق و معرفت به او، قلب­هایی که در پرتو محبت به او از ما و منی رها شده و در وجود دل­انگیز او ذوب شده­اند... ای برادران و خواهران ایمانی آیا ما براستی منتظر امام زمان­مان هستیم؟؟  

انتظار قائم و فلسفه غیبت

از مجموع روایات واخبار موثّق این­گونه بدست می­آید که چیزی جز گناه، غفلت و کفران نعمت ولایت، چیزی باعث غیبت و محرومیّت امّت اسلام و بلکه بشریّت از امام و منجی­شان نیست.

امام مهدی بنا نیست که بیایند و مانند سایر ائمه بی یار و غریب کشته شوند.قرار نیست یاران بی­وفایی داشته باشند که ایشان را در کوران سختی­ها تنها بگذارند.قرار نیست  ایشان به ایجاد حوزه­ی درسی کوچک و بضرورت زمانه به ماموریتی منطقه­ای بسنده کنند. بلکه ماموریت امام مهدی بسط عدالت و اخلاق و انسانیت و خداپرستی و فرآوری انسان­های کامل و شکوفاندن استعدادهای بی نهایت تمام آدمیان در تمام نقاط زمین خداست.

اینک ای برادر و خواهر محب امام زمان! نگاه کن چه باغ­هایی از انسان­های شکوفنده و متعالی که آباد نشد و چه بسیار کودکان ،بدور از انوار انسان ساز امام مهدی زاده شدند و پیر شدند و از جهان رخت بربستند و از شراب طهور سرمست معرفت خدای متعال نچشیدند و با مراقبه و تزکیه نفس به درک لایه های عمیق قرآن و تحقق مراتب بلند توحید و ایمان و معرفت به مقام عبودیت نایل نشدند... دریغ که ما نیز از این کنگره ی خجسته، محروم و خسته،نفس زنان، تماشاچی یا راوی بریده نفسی بیش نیستیم...

مقامات و منازل سالکین الی الله تحت دولت کریمه امام زمان پیشکش. چقدر انسان در زیر لگدهای خودخواهی زورمندان و زرپرستان تاریخ له شد؟؟ به جنگهای بزرگ همین پانصد سال اخیر نیم نگاهی بیاندازیم.چند نفر انسان به جای انسان شدن، عشق ورزیدن، عارف شدن و محسن وصالح شدن؛ یا ظالم شدند و خون دیگران را مکیدند یا مظلوم شدندو خونشان مکیده شد...از روزنه ی غیبت وقتی مساله را وارسی می­کینم ظالم و مظلوم هر دو محروم و بیچاره­اند...آری ما اقیانوسی را گم کرده­ایم...و براستی می­شود کس یا کسانی اقیانوس را گم کنند! مگر اینکه خود گم شده باشند...

فارغ از رازهایی که شاید ندانیم، اما در یک کلام،  اما امام مهدی در میان ما نیستند و دست مهربانشان بر سر بشریت یتیم کشیده نمی­شود و دولت کریمه عدالت و عشق گسترش برپا نشده است، چون ما او را از صمیم دل طلب نکرده­ایم. اضطرار خود را به ایشان حس نکرده­ایم. به شنیدن اخبار خوب و بد روزگار خو کرده ایم و به تهیه اسباب زندگی و مراقبت از این که مبادا عیشمان نقض شود سرگرم شده­ایم! اما دریغ و دریغ که این چه عیش و معیشت غبار آلود و غصه اندودی است!؟ اینکه نهایت عیش و زندگی سرشار یعنی مهدی فاطمه(سلام الله علیهم) را فراموش کرده­ایم. فرزندی که پدر دلسوز خود را فراموش کند و سرگرم چشیدن لواشک لذت­های کوتاه شود، مستحق قصر معرفت و مقام عبودیت که نیست، محکوم به محرومیت از امام خود هم هست. مگر اینکه خدا رحم کند و بیداری دهد و ما را به خود آورد...

علت غیبت و مانع ظهور، غفلت ما و فسردگی چشمه عشق و معرفت ما و سرگرمی ما به روزمرگی­هایی گناه آلود است و علت ظهور، طلب کردن خورشید از خدا با قلب و زبان عمل است. اوّلی فلسفه غیبت است و دومی "انتظار قائم" در برابر "انتظار صوری وجدان آرام کن یا همان انتظار نشسته و خموده و قاعد". اگر شیعیان امام زمان –که خداوند به آن ها توفیق طاعت و بندگی خویش را بدهد- در راه وفای به عهدی که بر دوش دارند، همدل می­شدند، هرگز برکت ملاقات با امام­شان از آن ها به تأخیر نمی­افتاد؛ و سعادت دیدار ایشان به سرعت نصیب آنان می­شد؛ آن هم دیداری بر اساس شناختی راستین و صداقتی از جانب آنان نسبت به امام.[1]

ابعاد انتظار قائم

بسیار شنیده ایم که منتظر بودن نشستن و دست بر دست گذاشتن نیست. اما همین را هم فقط گفته ایم!! انتظاری که افضل عبادات است[2] انتظار نشستگان و خوابیدگان نیست.انتظار قیام کنندگان است. قیام برای رفع موانع آفاقی و انفسی ظهور امام زمان. قیامی مانند قیام  سید الشهداء حسین ابن علی علیه السلام. مانند قیام اصحاب کهف[3]، قیام خمینی نستوه و خامنه­ای مرد استقامت بیکران. راقمان انقلابی سترگ که هم در مسیر خودساختن گوی سبقت را ربودند و هم در قیام به امر دین بر قامت حادثه­ها استوار ایستادند...

برادران و خواهران ایمانی! اگر ما خود را طالب و منتظر امام زنده و قائم می­دانیم باید در ابعاد گوناگون به امر امام قیام کنیم:

1.خودسازی:امام، یار خودساخته و مهذّب می­خواهد.برای اینکه نام ما در سیاهه یاران امام ثبت گردد باید تمام عشق و معرفت­مان را در مسیر خودسازی به کار زنیم و از عمق وجود در پی کشف عیوب خود و رفع آن و در انجام واجبات و ترک محرمات دقت کنیم.منتظر امام زمان گرد گناه نمی­چرخد و تقوا را نصب العین خود قرار می­دهد.

2.اصلاح روابط خانوادگی و اجتماعی: منتظر امام زمان باید خانواده ای امام زمانی داشته باشد و خانه اش از هر گونه مصادیق شرک و گناه، پاک و به اخلاق و رفتار خداپسند مزیّن باشد.برای تحکیم خانواده، محبّت فی الله و روحیه خدمتگزاری در خانه ، قناعت، صبر و عشق ورزی را در خود و فرزندانمان بپروریم .اگر هر یک از ما شیعیان امام زمان به جای خودخواهی، هر یک چشمه­ی خیر و احسان به دیگران شویم، ببینید چه خانواده و جامعه­ی با صفایی شکل می­گیرد و چقدر زندگی­ها شیرین و دلپذیر می­شود. آری امام زمان خواهان همین دلپذیر شدن­های الهی هستند.

3.رعایت حق الناس: منتظر امام زمان، در رعایت حق الناس و بیت المال دقیق و حساس است.براستی زیاده خواهی و آلوده شدن به شبهه و حرام چه لطفی دارد؟! جز اینکه ما را از الطاف بیکران مهدی محروم می­نماید؟ و روزقیامت ما را بدهکار خلایق می­کند؟ پس برای امام زمان و به عشق امام زمان،قلب و دست و دهان خود را از طلب حرام زنجیر کنیم .مبادا آبرو و عرض مؤمنی را لکه دار کنیم. مبادا در رعایت حق الناس کوتاهی کنیم[4].

4.اطاعت از ولی فقیه: منتظر امام زمان در تبیعیّت از ولی فقیه کوتاهی نمی­کند. آری ارزش انقلاب اسلامی در این است که پاره ای از انتظار قائم است و کوششی برای رفع موانع ظهور آقا امام زمان.و این نمیشود مگر به اطاعت از نایب او و رهبر عظیم الشان انقلاب که امروز این پرچم نوارنی و عزت افشان، بر قامت بلند امام خامنه­ای در اهتزاز است.اهتزازی که چشم عالم اسلام را به خود خیره و در چشم دشمنان خار کرده و می­رود تا ملل اسلامی در جماعاتی باشکوه و با تکبیرهای بلند به حرکت طوفنده انقلاب اسلامی اقتدا نموده و انقلاب اسلامی را در سرزمین خود تحریر کنند. ولایت فقیه همان مؤلّف قلوب است که از اسباب مهم تعجیل ظهور و شکننده تفرقه­ی لجوجی است که در جوامع اسلامی را خاک نشین و ذلیل کرده است.اگر هر یک از ما در پرتو اطاعت از ولی امرمان  با رعایت تقوا و کسب معرفت و دعای بسیار و عمل صالح مرضی امام زمان شویم ،خداوند برکات فوار و جوشنده خود را برما بیشتر و فراتر خواهد بارید. وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرَى آمَنُواْ وَاتَّقَواْ لَفَتَحْنَا عَلَیْهِم بَرَکَاتٍ مِّنَ السَّمَاءِ وَالأَرْضِ اگر مردمان براستی ایمان بیاورند و تقوا پیشه کنند از آسمان وزمین بر ایشان برکت­های فراوان فرو میریزیم (96اعراف)

نگارنده: حمید رجایی "آزادنگار"

[1] گرته برداشته از توقیع امام زمان علیه السلام به شیح مفید رحمه الله ( الاحتجاج ج 2 ص602)

[2] امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:اَفضَلُ الْعِبادَةِ بَعدَ الْمَعْرِفَةِ إِنْتِظارُ الْفَرَجِ.بهترین عبادت بعد از شناختن خداوند،انتظارفرج و گشایش است.
)تحف العقول ص 403(

[3] طبق روایات، پیامبران، حضرت اسماعیل و حضرت رسول اکرم(ص) امیرالمومنین (ع) امام حسین(ع) سایر امامان معصوم (ع) و جمعی از اصحاب با وفای پیامبر اسلام چون سلمان، مقداد، جابربن عبدالله انصاری، مالک اشتر، مفضل بن عمرو نیز اصحاب کهف و برخی دیگر رجعت می کنند (بحارالانوار، ج 53، ص 39، باب الرجعه احادیث 2 و 12 و 13 و 14 و 19 و 20 و 23 و 30( قابل توجه بسیار است که همه رجعت کنندگان از کسانی هستند که در راه خدا قیام کرده­ اند.

[4] پیامبربزرگوار اسلام (ص) فرمود: خداوند خون و مال و آبروی مسلمان را بر دیگران حرام کرده است. امام صادق (ع) فرمود: کسی که بدنبال عیبجویی و ریختن آبروی مؤمنی باشد خداوند او را از ولایت و حمایت خودش بیرون می‌کند و به سوی ولایت شیطان می‌فرستد بنحوی که شیطان هم او را نمی‌پذیرد.وسائل‌الشیعه باب 157 ج 8 ص